خود نویس

نوشتن را بهانه میکنم تا روحم را پشت در های بسته ی دهانم حبس نکنم.

که درونم پر شود از زخم های روحی که تمام این سختی ها را با او طی کردم.

چه کنم که تنها قلمم مینویسد.

آب باریکه ی روحی که تشنه ی التیام دست نوازش محبوبیست

که عاشقش باشد.